Soichiro Yatsuhara

16. Wygląd: Włosy ciemne, do pasa. Najczęściej nosi je związane w kucyk. Oczy ciemnobrązowe, średniej wielkości. Twarz pociągła, zakończona lekko ostrym podbródkiem. Na czole czerwony tatuaż zwiększający jego kontakt z mocą. Często przybiera nieobecny, zamyślony wyraz twarzy. Osobnik wysoki (179 cm) i szczupły, o wadze 71 kilogramów. Długie i szczupłe palce, wąskie dłonie, które często okrywa jasnymi rękawiczkami bez palców. Ubiera się w ciemne barwy z jasnymi akcentami. Najczęściej nosi dwuczęściową tunikę w kolorze granatu, przyozdobioną żółtozielonymi lamówkami i przewiązaną plecionym brązowym pasem i jasnobłękitną szarfą. Pod spodem nosi jeansy i zwykłe koszule. Gdy musi gdzieś wyjść narzuca na siebie ciemnozielony płaszcz spięty brązową klamrą. Na nogach nosi miękkie, skórzane trzewiki. Porusza się zazwyczaj szybko i chaotycznie przez co często się o coś potyka, lub na coś wpada. Jednakże, gdy tego wymaga sytuacja, np. poważnie ranny pacjent, potrafi być niezwykle ostrożny.
17. Charakter: Spokojny, skryty i opanowany introwertyk. Skupiony na swojej pracy i prowadzonych badaniach. Rzadko unosi się gniewem, ale jak już to prawie jak Apokalipsa. Do uczniów i studentów ma dobre podejście, no chyba, że ktoś po raz piętnasty nie rozumie najprostszej wypowiedzi lub notorycznie przeszkadza w zajęciach. Taki delikwent może liczyć na rychłe i bolesne dostanie po głowie. Lubi przebywać z istotami również obdarzonymi magią. Nie cierpi ignorantów i osób zadufanych w sobie. Często zabiegany i nawet lekko zagubiony. No chyba, że chodzi o jego pracę. Ogólnie mało towarzyski. Woli posiedzieć w ogrodzie z psem lub pracowni, zamiast włóczyć się po mieście. Jakoś jednak inni nie respektują jego potrzeby samotności i często go wyciągają wbrew woli do miasta. Perfekcjonista. Gdy ktoś z jego przyjaciół zginie, popada w depresję.
18. Historia: Urodzony jako młodszy z bliźniaków w japońskiej rodzinie egzorcystów. Niestety w wyniku splotu niepomyślnych wydarzeń rodzina musiała uciekać z Kioto. Ponieważ byli magami znali plotki o Półwyspie Memente, na którym nie powinno im grozić niebezpieczeństwo. Postanowili tam się osiedlić i w spokoju wychować synów. Półwysep okazał się naprawdę przyjazny i rodzina Yatsuhara znalazła tam spokój, którego tak pragnęła.  Jako, że od pokoleń parali się egzorcyzmami, wiadomo było, że starszy syn też pójdzie w ich ślady. W stosunku do Soichiro zmieniono trochę podejście. W związku z tym, że egzorcysta często narażony jest na rany zdecydowano, że młodszy zostanie kapłanem. Zwłaszcza, że predyspozycja do tego miał. A kapłan w rodzinie to zdecydowane ułatwienie. Rodzina nie przewidziała jednak tego, że jako kapłan będzie miał on nieco odmienne podejście do przedstawicieli innych gatunków. Nie mógł znieść cierpienia nikogo, nawet istoty, którą, gdyby został egzorcystą, bez zastanowienia by zabił. Spowodowało to konflikt w rodzinie i Soichiro został zmuszony do odejścia. Zamieszkał w klasztorze, w którym również zaczął pobierać zaawansowane nauki kapłańskie. Mimo konfliktu zachował jednak kontakt z bratem. Dzięki bratu i jego prezentom (oryginalne części demonów i do tego jeszcze świeżutkie) Soichiro zainteresował się anatomią i ogólnie demonami. Na tym polu stał się później prawdziwym ekspertem.
Pierwszym sprawdzianem jego umiejętności jako kapłana, była opieka nad ciężarnym lalkarzem – Raruką Nagitsuką. W trakcie trwania ciąży był studentem lekarza prowadzącego, Yuriego Arisato. Wiele się dzięki temu nauczył, gdyż ciąża hybrydy wampira i lalkarza, jest bardzo rzadka i trudna do donoszenia. Na szczęście dzięki pracy obojga kapłanów udało się ją utrzymać. Jednak pod koniec nastąpiły nieprzewidziane komplikacje, gdyż dziecko zaczęło rodzić się zbyt wcześnie. Zamiast planowanego osiemnastego grudnia 1748 poród zaczął się siódmego. Dodatkowym problemem było to, że lekarz prowadzący zaginął, a starsi rangą kapłani przebywali na zebraniu. Jedną osobą mogącą odebrać poród był zatem Ichi. Był tym piekielnie zestresowany, ale na szczęście udało mu się to zrobić. W wieku 79 lat pomógł przyjść na świat zdrowemu chłopcu, którego szczęśliwi rodzice nazwali Susumu. Po tym wydarzeniu jego pozycja i szacunek wśród kapłanów znacząco wzrosły. W końcu nie było to pierwsze lepsze dziecko. A on nie był nawet praktykiem tylko studentem. Od tamtego czasu utrzymuje też kontakty z rodziną Nagitsukich. Kapłan Arisato został po tym wydarzeniu zdegradowany. Ichi nie ma pojęcia co się z nim stało.
W trakcie nauki Soichiro poznał Hirokiego, swoją pierwszą wielką miłość. Przez kilkadziesiąt lat byli szczęśliwi i nierozłączni. Ichi dostał pracę w klasztorze jako wykładowca, a potem otworzyli razem z Hirokim własną, dobrze prosperującą, praktykę medyczną. Jako wykładowca również odnosił sukcesy i był lubiany zarówno przez uczniów jak i pozostałych członków kadry. Wszystko układało się wręcz zbyt idealnie. Pewnego dnia Hiroki zginął w wypadku. Właśnie ta śmieć wpłynęła na Soichiro najsilniej. Od tamtej pory się nie zakochał. W ogóle zaczął unikać innych ludzi. Na szczęście zarówno inni wykładowcy, jak i pozostali kapłani nie pozwolili mu się zupełnie odizolować. Brat i jego debilne pomysły też nie były w tym dziele bez znaczenia. Wszyscy wbrew zakazom wyciągali go do życia. I w pewnym stopniu im się to powiodło. Soichiro dalej jest samotnikiem, ale przynajmniej nie ma głupich pomysłów. Takich jak na przykład skończenie ze sobą. Taka próba miała miejsce tylko raz, ale przez kilka następnych miesięcy Ichi był przez wszystkich pilnowany dzień i noc. Na szczęście po jakimś czasie (i kilku ciosach przez łeb, połączonych z pogadankami wychowawczymi) udało mu się otrząsnąć z żałoby. Co prawda rzucił się w wir pracy, ale jednak była to poprawa w stosunku do poprzedniej bierności.
Kolejnym ciosem jaki spadł na Ichiego, była śmierć jego dobrego przyjaciela i pierwszego pacjenta, Raruki. Ciąża u lalkarza zawsze była trudna do utrzymania, jednakże dzięki poprzedniemu doświadczeniu, Soichiro wiedział jak ma postępować i poza typowymi boleściami, przebiegała ona bez problemu. Poród zaczął się o czasie, jednakże wtedy do głosu doszły ludzkie namiętności, pragnienia i ambicje. Student Ichiego chciał powtórzyć jego osiągnięcie. Gdy kapłan odwrócił się by zebrać potrzebne eliksiry, młodzieniec ogłuszył go i zamknął w pokoju. Sam poszedł odebrać poród mówiąc, że Ichi źle się poczuł. Niestety jego zbyt mała wiedza spowodowała, że poród zakończył się tragicznie. Mimo, że kapłan odzyskał przytomność i usilnie próbował naprawić skutki głupoty dzieciaka, nie udało się uratować ani niemowlaka ani tamy. Soichiro bardzo to przeżył, podobnie jak rodzina zmarłego, która mimo wielkiego bólu nie obwiniała Ichiego o to, co się stało. On sam obwiniał się w wystarczającym stopniu. W ramach swoistej „pokuty” nie przyjął nominacji na prefekta. Wstrząsnęło to całą hierarchią kapłanów, ponieważ takiego zaszczytu nikt nigdy nie odmówił. Jednakże widząc stan psychiczny Soichiro, nie namawiali go. Na szczęście tym razem depresja nie trwała długo i Ichi wrócił do swojej praktyki i badań.
Jakiś czas później do jego domu przybył ranny Susumu. Ichi wyleczył okropną ranę na jego plecach, ale poza tym, że Susu i jego ojciec zostali zaatakowani przez egzorcystę, nie wiedział nic. Po kilku dniach Susu uciekł z jego rezydencji, a jakiś czas później do Ichiego doszły plotki o pożarze w Futte, gdzie mieszkał lalia. Ale z listów jakie otrzymywał wiedział, że Susumu ma się dobrze i pracuje jako krawiec i stylista. Niedawno jednak treść listów, dotąd przyjacielska, stała się oschła i oficjalna. Kapłan nie bardzo wie, co spowodowało taką zmianę, ale nie chce na siłę narzucać się Susumu, więc przyjmuje to normalnie i nie docieka powodów zmiany.
Kilka lat temu dostał w prezencie szczeniaka owczarka kaukaskiego, którego nazwał Kuroyasha. Od tego momentu na pewno nie obawia się wszelkiej maści złodziei. Dzięki niemu zaczął się również odrobinę bardziej socjalizować, zwłaszcza z osobami, które Kuro wystraszył prawie na śmierć. Imię bowiem idealnie oddaje wygląd tego psa. Ma on bowiem całkowicie czarne umaszczenie, 78 centymetrów wysokości i waży 75 kilogramów. Porządny, puchaty kawał psa. Do tego szaleńczo ubóstwiający swojego pana. Łazi on za nim praktycznie wszędzie i mało komu pozwala się zbliżyć. Umie się jednak zachować i wie, że do klasztoru czy domu się nie wchodzi. No chyba, że pan pozwoli.
Dzięki swoim umiejętnościom został po raz kolejny doceniony przez innych kapłanów, i mimo młodego wieku, jest świeżo mianowanym prefektem. Jeszcze się nie otrząsnął z szoku spowodowanego tym wyborem (i tym, że się na to zgodził), ale większość osób twierdzi, że świetnie sobie na tym stanowisku poradzi. Pożyjemy, zobaczymy.
19. Zdolności:
- Umiejętności lecznicze
- Trucizna
- Komunikacja
20. Umiejętności:
- Dobra celność (potrafi trafić kredą/kluczami/flamastrem w gadającego ucznia oddalonego o 7 rzędów)
- Potrafi przeczytać najgrubszą książkę z biblioteki w jeden dzień
- Może się skoncentrować nawet w najgorszym hałasie
- Ładnie śpiewa, choć bardzo rzadko to robi, w sumie wcale, ale umie
- Jest ekspertem w dziedzinie leczenia demonów i lalii
21. Rodzina: Starszy brat- bliźniak Toushin Yatsuhara. Rodzice (Maiko i Seiji Yatsuhara)  się od niego odcięli.
22. Ciekawostki:
- Posiada psa- owczarka kaukaskiego o imieniu Kuroyasha (Kuro –chan)
- Nienawidzi chrabąszczy, chyba że są już martwe, ale tak definitywnie i na sto procent
- Czasami miewa ataki depresji
- Odruchowo analizuje stan zdrowia rozmówcy  
- Umie spalić praktycznie wszystko, nawet wodę (dotyczy to tylko posiłków, z eliksirami radzi sobie znakomicie)
- Potrafi po geście lub słowie odróżnić jakie zaklęcie będzie rzucał egzorcysta (w końcu dużo czasu z nimi spędza/ł)
- Uwielbia swoją mikrofalówkę (dzięki niej do jego diety weszły codzienne ciepłe posiłki - dania odgrzewane)
23. Ekwipunek:
- Księga zaawansowanych metod leczniczych – skleroza zawsze może dopaść
- Sztylet o pokroju mizerykordii do obrony (podarunek od brata)
- Kilka mikstur leczniczych i/lub składników do ich wykonania

Multikonta: Toushin Yatsuhara
Słowo: Rarytas

Choć poćwiczyłabym na Twoim miejscu przecinki, drobiazg ;p