Mały Hoshi Sentan...

Hoshi jest... srebrzysty. Niemal biały. Cała jego istota jest srebrzysta. Ma białą cerę bez ani krzty koloru oraz białosrebrzyste włosy z kilkoma kosmykami opadającymi na twarz i kark. Jego twarz jest idealnie symetryczna, bez żadnej skazy i z niemal niewidocznymi kośćmi policzkowymi. Ma malutkie usteczka, odcieniem nie odróżniające się prawie od reszty ciała, maleńki, zadarty delikatnie nosek, wąskie, białe brwi i przylegające uszy. Jedynym akcentem koloru w osobie Hoshiego są jego oczy - jasnobłękitne, przenikliwe i duże. Zwykle obrysowane czarną kredką dla odpowiedniego efektu, choć i tak to najbardziej hipnotyzująca część jego ciała, najbardziej przyciągająca wzrok. Chłopak ma 145 centymetrów wzrostu - i na więcej się nie zapowiada. Waży ledwie 35 kilogramów, co powoduje, że jego niska sylwetka ma bardzo androgeniczne kształty, wystające obojczyki i mocno widoczne inne kości. Tak właściwie, cały Hoshi jest androgeniczny. Ma bardzo kobiece ruchy i porusza się ostrożnie. Ma małe dłonie z długimi palcami i zadbanymi paznokciami, które same z siebie są białe. Hoshi często przygryza wewnętrzne strony policzków, przez co robi dziwne miny. Jego małe stopy, mimo ustawicznego chodzenia na boso, są zawsze czyste. W lato nosi idealnie białe, proste koszule nocne (damskie!) na ramiączkach sięgające mu do połowy ud i bieliznę, zaś w zimę za duże bluzy wciągane przez głowę, z kapturem,(białe) również do połowy ud i legginsy (białe), oraz balerinki (białe!). Na środkowym palcu prawej ręki nosi delikatną srebrną obrączkę swojej mamy, a w uszach również należące do niej, drobne diamentowe kolczyki. Jest szybki, ponieważ jest mały i dlatego łatwo mu biegać, ale nie lubi tego robić. Ma wątłą siłę fizyczną, gdy upadnie/ w coś się uderzy, przez długi czas go boli. Łatwo się męczy.

Hoshi jest cichym i inteligentnym chłopcem. Choć młody, często czuje się, jakby krążył w świecie tysiące lat - niewyjaśnionym zbiegiem okoliczności w jego pamięci uchowały się niektóre wspomnienia rodziców. Introwertyk, żyje w świecie własnej wyobraźni. Typ melancholika. Wszystko w życiu przyjmuje spokojnie. Jest opanowany i bezkonfliktowy. Bardzo wrażliwy na piękno, kocha sztukę w każdej postaci. Mówi cicho, ledwo słyszalnie. Jest bardzo kulturalny i taktowny, często przeprasza. Boi się, że ludzie go skrzywdzą, dlatego unika dłuższych i bliższych znajomości. Stara się mówić mało, w myśl zasady, że milczenie jest złotem. Wszystkich traktuje na równi. Wierzy w dobro, uważa, że każdy ma w sobie choć odrobinkę dobra. Jest poważny, ciężko wywołać na jego twarzy uśmiech, jednak gdy już to się zdarzy, jest to dowód prawdziwego szczęścia, nie przelotnej radości. Lubi samotne życie, w izolacji od wszystkich, jednocześnie wierząc, że miłość spadnie na niego jak grom z jasnego nieba. Sądzi, że ludzie nie rozumieją jego toku myślenia. Ma duszę artysty i poety. Nie waha się skłamać, kiedy czuje, że kłamstwo może odpędzić od niego niechciane osoby, jednak jest dumny z tego, kim jest i nie ma zamiaru udawać kogoś innego. Jest bardzo honorowy. Myśli o wszystkich, nie jest egoistą, sam dla siebie potrzebuje niewiele i nie chce sprawiać nikomu kłopotu. Ma pesymistyczne poglądy na życie, mimo wciąż sprzyjającego szczęścia, uważa, że w końcu coś mu pójdzie nie tak i wszystko straci. Nie uważa, że wygląd jest ważny, dla niego bardziej liczy się wnętrze - dlatego też mimo mijających lat od zawsze  ubiera się tak samo, skromnie. Pamiętliwy, często osądza ludzi po tym, co dobrego lub złego dla niego zrobili. Czasami dla rozrywki udaje niemowę, bądź dziewczynkę, by sprawdzić reakcje ludzi. W swojej pracy czuje się dobrze, choć wolałby rozwijać się muzycznie, bardziej artystycznie. Gdy czasem ludzie rozpoznają go na ulicy, czuje się nieswojo i niezręcznie, dając autografy i pozując do zdjęć, ale daje radę, mówi sobie, że coś musi dać światu. Chłopak lubi łamigłówki, zagadki i krzyżówki, co może trochę kłóci się z jego artystycznym wnętrzem. Lubi czytać, szczególnie poezję wszelkiego rodzaju. Ma do tego ogromną cierpliwość, tak jak do wszystkiego innego. Drobiazgowy, zwraca uwagę na szczegóły. Gdy pierwszy raz kogoś spotyka, zwraca uwagę na mowę ciała tej osoby. Marzyciel, często gdyba i tworzy własne, niestworzone historie. Często nie potrafi kontrolować swojej wyobraźni, przez co w głowie tworzą mu się obrazy, które uważa za niewłaściwe. Jest perfekcjonistą, dąży do ideału, zarówno w wyglądzie jak i w osobowości.

Historię Hoshiego powinno się zacząć od opisania historii jego rodziców. Była to para gwiazd, które od setek lat mieszkały na Ziemi. W końcu zdecydowały się na dziecko, choć obie wiedziały, jak ciężkie jest życie gwiazdy na Ziemi, nawet w miejscu, gdzie inne rasy nie kryją się. Im nikt nigdy nie wierzył, wyśmiewano ich, gdy oznajmiali, skąd pochodzą. Mimo to, chciały już odejść z tego świata, ale nie chciały po prostu zniknąć. Chciały coś dać światu - i tak narodził się Hoshi. Oboje jego rodzice w momencie jego urodzin mieli jeszcze aż po dwa życzenia, które zdecydowali się przeznaczyć na dziecko. Matka Hoshiego życzyła sobie, by jej synek był najpiękniejszą gwiazdą na Ziemi oraz by był ostrożny w miłości. Ojciec chłopca pragnął, by ten spełnił wszystkie swoje marzenia i nigdy nie zapomniał, kim jest. Nawzajem spełnili swoje życzenia i wypalili się nad kołyską dziecka, tuląc się do siebie. Hoshi - jego imię miało mu przypominać, kim jest - został sam na świecie, pod opieką przyjaciółki rodziny. Gdy osiągnął wiek dziesięciu lat, był bardzo pojętnym i inteligentnym chłopcem. Opuścił dom, w którym dotychczas mieszkał i zaczął pracować jako model, żyjąc na własną rękę. Zaczynał od pozowania studentom malarstwa, ale szybko zdobył popularność i profesjonalne oferty. Zamieszkał w specjalnie przygotowanym do jego potrzeb mieszkanku w Fukuni i jakoś sobie żyje. "Ciotka" podpisała jego dokument świadczący o tym, że mimo młodego wieku ma być traktowany jako osoba pełnoletnia i ponosić wszystkie obciążenia z tym związane.

- Niematerialność
- Kontrola snów
- Spełnianie życzeń

- Śpiewanie - głos Hoshiego jest bardzo czysty i dźwięczny, delikatny.
- Rysowanie - Hoshi ma talent w dłoniach, jednak potrafi rysować tylko ołówkiem, nie używa kredek ani innych rzeczy kolorujących
- Pisanie - chłopak potrafi pisać piękne wiersze i piosenki
- Granie - naprawdę dobrze gra na gitarze akustycznej i pianinie
- Fotografia - ma niezłe oko do robienia refleksyjnych, artystycznych zdjęć
- Umie wytrzymać w jednej pozie przez nawet dwie godziny, co czyni go dobrym modelem


- Rodzice, którzy oddali za niego życie - Wega i Syriusz
- "Ciocia", która opiekowała się nim w okresie wczesnego dzieciństwa, teraz widuje się z nią sporadycznie

- Nie wykorzystał ani jednego życzenia
- Ma bardzo dużo pieniędzy, mimo młodego wieku jest bardzo pożądanym modelem
- Chce jednego związku na całe życie
- Często jest mylony z dziewczynką, nie przeszkadza mu to
- Bardzo często przeżywa silne emocje, często świeci
- Często płacze, jednak nie jest beksą - po prostu wiele myśli o rodzicach i to sprawia, że lecą mu łzy
- Pisze dużo wierszy
- Jego największym marzeniem jest znalezienie prawdziwej miłości
- Uważa, że wszyscy chcą go wykorzystać
- Jest jedyną gwiazdą urodzoną na Ziemi
- Nie ukrywa swojej rasy
- Czasem wyśmiewany przez osoby, które nie wierzą w gwiazdy
- W lato chodzi boso
- Prawie nigdy nie czuje zimna
- Często po nocach nie śpi, patrzy w gwiazdy i marzy o innym życiu
- Jest poliglotą - zna angielski, elfi, dawną mowę, syreni, hiszpański, koreański, francuski, włoski oraz wszystkie dialekty japońskiego, uczył się tego wszystkiego w dzieciństwie (tak, nie miał co robić)
- Interesuje się psychologią
- Ma hafefobię (lęk przed dotykiem) nullofobię (lęk przed odrzuceniem) i ochlofobię (strach przed motłochem, tłumem).
- Miewał już półnagie sesje zdjęciowe, ale ma za duży szacunek do własnego ciała, by wziąć udział w akcie

- Notes i ołówek
- Niewielki aparat cyfrowy
- Smartfon (wszystko to w specjalnie naszytych kieszeniach w koszuli nocnej, bądź w zwykłych kieszeniach w bluzie)



Multikonta: Malv, Susumu, Usagi, Kutsuro
Słowo: rarytas