EVENT "RANDKA W CIEMNO" PARA PIĄTA: AGARON I SOICHIRO!

Agaron do tej pory zastanawiał się po jakiego grzyba zgłosił się do tego całego programy. Chociaż w sumie był to chyba kolejny z tych jego nagłych impulsów. A kto wie, może nawet będzie ciekawie i poznana osoba okaże się kimś godnym uwagi? Szczerze mówiąc elf miał ogromną nadzieję.
Dzisiaj wyjątkowo związał włosy gumką, pozostawiając wolne kosmyki przy twarzy. To tylko podkreśliło mocne rysy jego szczęki. Ubrany był w eleganckie spodnie i jak zwykle, czarną koszulę. Nawet skusił się na czerwony krawat, który ładnie podkreślał jego szkarłatne tęczówki. Z marynarki zrezygnował, gdyż wydawało mu się to trochę przesadzone. Poza tym nie czułby się wtedy najswobodniej.
Z zainteresowaniem rozejrzał się po lokalu, idąc do stolika wskazanego przez kelnerkę. Elf poluzował nieco krawat i zajął miejsce na wygodnym krześle. Co jak, co, ale taka sceneria mu pasowała. Nieistotne. Poprosił o szklankę wody, w końcu nie zamówi nic do jedzenia bez obecności towarzysza.

Soichiro westchnął lekko wchodząc do lokalu. Sam nie wiedział jakim cudem brat namówił go do wzięcia udziału w tym programie. Choć musiał szczerze przyznać, że widok Tośka w krawacie był wart poświęcenia się i wyjścia z domu. Lekko zachichotał pod nosem na to wspomnienie, ale zaraz spoważniał. Chciał zrobić dobre wrażenie na swoim towarzyszu, a poza tym już chyba był lekko spóźniony. Wszedł szybko do restauracji i został skierowany do odpowiedniego stolika. Na widok siedzącej przy nim osoby przeczesał lekko ręką włosy, które miał jak zawsze spięte w luźną kitkę, i poprawił krawat. Oprócz tego miał na sobie ciemnozieloną koszulę oraz czarne spodnie. Płaszcz zostawił w szatni. Trochę dziwnie się czuł bez swojej zwyczajowej tuniki, ale czasem trzeba się pokazać. Podszedł do stolika i przywitał się. - Witaj. Jestem Soichiro. - Wyciągnął rękę w stronę elfa.

Odwrócił głowę w stronę przybysza, jeszcze zanim ten się przedstawił. W końcu elfy miały nieco wyostrzony słuch, nie? Może i nie tak jak zwierzołaki, ale jednak. Podniósł się z krzesła i uścisnął pewnie jego dłoń, jednak nie jakoś przesadnie mocno. Przecież krzywdy nie chciał nikomu zrobić.
- Witaj. Agaron. Miło mi Cię poznać. - Odparł swoim zwyczajowym, niskim, acz przyjemnym dla ucha głosem. Zaraz to puścił jego dłoń i usiadł z powrotem na krześle, dłonią wskazując to naprzeciw siebie. W takim ułożeniu będzie miał większą możliwość by mu się przyglądać, prawda? Z resztą teraz też to robił. Obserwował nowo poznanego uważnym wzrokiem swych czerwonych oczu, mierząc tym jego sylwetkę. Cóż... Elfowi całkiem nieźle się wylosowało.
- Napijesz się czegoś?

- Przyjemność po mojej stronie. - Mówiąc to kapłan zajął wskazane przez elfa miejsce. Przyglądał się też ciekawie swojemu towarzyszowi. Cóż zdecydowanie mógł trafić gorzej. Słysząc pytanie zastanowił się przez chwilę. Rzadko bywał na jakichkolwiek spotkaniach i czasami ciężko mu było określić co wypada. W końcu postawił na spokój.
- Poprosiłbym zieloną herbatę. - Nie był pewien czy powinien coś jeszcze dodać, albo zacząć konwersację. Postanowił na razie czekać na ruch Agarona.

Agaron tylko uśmiechnął się kątek ust na te słowa. Cóż, zapewne gdyby tak nie zależało mu na dobrym pierwszym wrażeniu, to właśnie zacząłby się o to wykłócać, ale jednak tym razem postanowił trzymać swoje emocje na wodzy. Co w sumie nie było takim prostym zadaniem, biorąc pod uwagę fakt, iż ogniste elfy bywają dość...impulsywne. Zapewne gdyby ten osobnik miał nieco mniej lat, to nie poradziłby sobie z tym tlumieniem emocji.
Skinął głową, po czym zawołał kelnerkę, którą poprosił o zieloną herbatę dla towarzysza oraz mocną czarną herbatę dla siebie. Kawy nie lubił, a mocna herbata też potrafiła dostarczyć kofeiny. Podał także kobiecie pustą szklankę po wodzie. Zaraz to wrócił wzrokiem na maga.
- Co Cię skłoniło do wzięcia udziału w losowaniu? - Zapytał nagle, cóż... W końcu nie będą tak siedzieć w ciszy, prawda?

Słysząc pytanie elfa Ichi mocno się zarumienił. Powód wzięcia udziału w tym konkursie był dość... dziwny. I krepujący... Ale lepsze to niż taka krępująca cisza, prawda?
- Emm... W...Właściwie to tak trochę z przypadku - zamilkł na moment. - Mój brat przyszedł do mnie w odwiedziny... I jakoś tak się rozkręciło, doszło do wymiany zdań. I w pewnym momencie temat zszedł na ten program. I mój brat powiedział, że idzie i że jak się też zgłoszę to on pójdzie na swoją w krawacie... Nie mogłem odmówić... Bo on krawaty uważa za największe zło. - Dodał celem wyjaśnienia. - Taki trochę dziwny powód. - Lekko się zaśmiał zawstydzony. No bo kto dorosły zawiera takie umowy? Poza nimi, oczywiście. - A Ty jak się tu znalazłeś?

Agaron ponownie się uśmiechnął, widzą rumieńce na twarzy towarzysza. To nie jego wina, że on lubił gdy towarzyszące mu istoty się rumieniły! Już nie mówiąc o tych rumieńcach, które niekoniecznie były wykonane wstydem, khym. Taak... Wracając. Elf pokiwał głową ze zrozumieniem. Cóż, on sam, gdy miał okazje spotkać się ze swym rodzeństwem zazwyczaj padał ofiarą jakichś dziwnych zakładów, czy namów, więc jak dla niego nie było to nic nadzwyczajnego. Poza tym... Nie ma co ukrywać, Agaron zawsze będzie miał w sobie coś z dzieciaka. Nawet jeśli miał te swoje ponad pięć stów na karku! To nie ma nawet najmniejszego znaczenia.
- Ja? Cóż, powiedzmy, że z czystej nudy. No i oczywiście ciekawości, bo poznawanie nowych istot to zawsze jakaś zabawa. Pomyślałem sobie "Agaron, stary pryku, rusz się z tej chałupy" i oto jestem! - Elf rozłożył ręce, wzruszywszy delikatnie ramionami. Banalne powody zawsze najlepsze!

Kapłan uśmiechnął się słysząc wyznanie elfa. Choć akurat on nigdy nie narzekał na nudę to faktycznie niektórym mogła ona doskwierać. Znał kilka takich przypadków...
- Mogę zrozumieć ten argument. Nie z własnego doświadczenia, ale rozumiem. Cóż...- zamyślił się na moment nie bardzo wiedząc jak dalej pociągnąć rozmowę. - To skoro już się spotkaliśmy, to może powiesz mi coś o sobie? Wiem, że to trochę banalne, ale... - nic innego nie przychodzi mi do głowy. Dodał już do siebie. - Ja, jak już wiesz, mam brata. A ogólnie jestem kapłanem. Prowadzę tez mały szpital w Kyomu. - Zakończył ekspresową prezentację.

Agaron w sumie nudził się całkiem często, no bo ile można w kółko robić jedno i to samo? Ano i poza tym nie miał żadnej konkretnej pracy, którą mógłby się zająć. Wtedy to wszystko wyglądałoby zupełnie inaczej, prawda? A tak biedny ten nasz elf, musiał się czasem pomęczyć z nudą.
- O mnie? Cóż ja Ci ciekawego powiedzieć mogę... Jak pewnie zauważyłeś jestem elfem. Jeśli być dokładniejszym należę do grona Infernich. - W tym momencie Agaron wyciągnął dłoń i skupił się na płomieniu świecy, który rozszczepił się i miękko przeskoczył na jego palce. Elf poruszył palcami i wtedy płomień zniknął. Taka fajna zabawa. A trzeba przyznać, władza nad żywiołem ognia bywała naprawdę przydatna... Mało razy to któryś z ognistych elfów uchronił las przed pożarem? Taka straż pożarna to przy nich pikuś.
- Staruch ze mnie, pięć wieków za mną. Niby w magicznym systemie to nie tak wiele, ale jednak dużo, prawda? Szczerze nie zajmuję się niczym co można by opisać. Łatwiej by mi było gdybym wiedział o czym chcesz usłyszeć. - Poprawił się na krześle, odchylając nieco do tyłu.
- Zawsze ciekawiło mnie czym tacy kapłani się zajmują...

Soichiro uśmiechnął się widząc jak elf bawi się płomieniem. Wykorzystywanie mocy żywiołów było bardzo ciekawym zagadnieniem. Fakt, że jako kapłan nigdy nie posiądzie umiejętności koniecznych do manipulacji żywiołami nie przeszkadzał mu w poczytaniu na ten temat. Wracając jednak do sytuacji bieżącej.
- Pięć wieków... Czyli dwa więcej ode mnie. - Ichi uśmiechnął się do elfa. - Hmmm... Może powiesz mi co lubisz robić w wolnym czasie. Oprócz brania udziału w dziwnych programach. - Roześmiał się. - A co do kapłanów. Ogólnie rzecz ujmując, kapłani zajmują się leczeniem wszelkich możliwych chorób. Potrafią wyleczyć z wszystkiego wszystkich. Jednakże większość z nas specjalizuje się w konkretnych rasach lub nawet gatunkach. Niektórzy zaś poświęcają się produkcji i wynajdowaniu najróżniejszych eliksirów. Jest to ciekawe zagadnienie, choć czasem kończy się dość spektakularnie. - Mag zamilkł przypominając sobie jeden zasłyszany epizod... Po chwili wrócił do rzeczywistości. - Wybacz, zamyśliłem się. To chyba najogólniej wszystko co można powiedzieć o tym, czym zajmują się tacy jak ja.

Szczerze mówiąc to Agaron naprawdę cieszył się, że jest akurat ognistym elfem. Ta umiejętność władania właśnie ogniem była jak dla niego najbardziej przydatna. Gdy było zimno mógł kogoś ogrzać, gdy nie było światła mógł oświetlić, jedzenie wystygło, mógł podgrzać. Nawet pożar był w stanie powstrzymać czerpiąc energię z ognia i wchłaniając go w siebie. Czy mogło być coś wspanialszego?
- Dwa? To i tak niewiele. Zawsze mogło być więcej. - Odwzajemnił uśmiech, odgarniając grzywkę z oka. Chyba najwyższy czas nieco przyciąć włosy. Wracając... Elf przez chwile zastanawiał się nad odpowiedzią, drapiąc się przy tym po policzku.
- W wolnym czasie... Chodzę na spacery po lesie, bawię się ogniem, strzelam z łuku, czytam. Kiedyś miałem konia to trochę jeździłem, ale go sprzedałem. Innym bardziej się przydał. - Odparł pewnym głosem, opierając się łokciem o blat stołu, natomiast brodę oparł na dłoni. Nieco niegrzecznie, ale kto by tam zwrócił na to uwagę. Słuchał słów kapłana z uwagą, w końcu kiwając głową ze zrozumieniem.
-A Ty specjalizujesz się w jakiejś konkretnej rasie?

- Właściwie to tak. Najlepiej mi idzie leczenie demonów i lalii - odpowiedział na pytanie elfa. - Oczywiście nie znaczy to, że nie potrafię dobrze i szybko wyleczyć innej istoty! - Ichi znowu lekko się zarumienił, w końcu ten dodatek był raczej niepotrzebny. Lekko speszony wsadził nos w kartę. - Może coś zamówimy? Nie znam się na angielskiej kuchni... - mruknął bardziej do siebie.

- Czyli wiem do kogo się zgłaszać w razie czego. Zapamiętam sobie. - Uśmiechnął się do niego delikatnie, unosząc przy tym jeden z kącików ust ku górze. Łaah. Urocze rumieńce. Chociaż w sumie po prostu Agaron lubił gdy ktoś się rumienił. Nawet jeśli niekoniecznie przez niego.
- Jeśli chcesz, to jak najbardziej. Hm? Co lubisz jeść? Mógłbym Ci coś doradzić, w sumie. - skinął delikatnie głową i sam otworzył kartę, uważnie ją przeglądając.

Kapłan przez chwilę zastanawiał się nad odpowiedzią, lekko przygryzając dolną wargę. Jakoś nigdy nie był wybredny w stosunku do jedzenia. Będą totalnym beztalenciem kulinarnym nie mógł wybrzydzać na to, czym go karmią.
- Właściwie to nie mam jakiś specjalnych upodobań. Byleby nie było zbyt tłuste to z chęcią zjem. - Uśmiechnął się do towarzysza.

Elf przez ten czas przyglądał się uważnie kapłanowi, zaraz jednak wracając wzrokiem na swoją kartę.
- Coś niezbyt tłustego, hm? - Podrapał się delikatnie po policzku.
- Polecam mięso wieprzowe w cieście, ewentualnie...placek jagnięciny z tłuczonymi ziemniakami. - Odparł, unosząc w końcu na niego spojrzenie. Przechylił głowę delikatnie na bok.
- Swoją drogą, mają tu całkiem dobre desery.

- To zamówię placek jagnięcy, skoro twierdzisz, że będzie odpowiedni. - Ichi uśmiechnął się do elfa. - A co do deseru to chyba najpierw wolałbym zobaczyć jak będę najedzony. Raczej nie ma sensu zamówić deser a potem zostawić go nieruszonym, nie sądzisz? - zapytał, również przekręcając głowę.

- Jest odpowiednie. Nie jakoś specjalne tłusty, ale z pewnością syty. - Odwrócił się po to, by zawołać kelnera, czy tam kelnerkę. Nevermind.
- Masz rację. Tylko wspomniałem. Poza tym... Chyba nie zamierzamy zwinąć się zaraz po zjedzeniu, hm? No chyba, że moje towarzystwo nie bardzo przypadło Ci do gustu. - Uśmiechnął się pod nosem, nieco tajemniczo, jakby dobrze na to spojrzeć. Spojrzał na kelnera, który podszedł do stolika i zamówił im to co chcieli no. Do tego poprosił kelnera o dobranie jakiegoś wina, o. Nie będą przecież tak o suchym pysku siedzieć.

Słysząc pytanie elfa Ichi znów lekko się zarumienił.  - Nie chciałem sprawić takiego wrażenia. Po prostu nie jestem zbyt dobry w swobodnych konwersacjach i mogę sprawiać takie wrażenie. Ale mogę cie zapewnić, że jest mi tutaj z tobą bardzo przyjemnie. - uśmiechnął się do Agarona. Pomyślał też, że wino może być dobrym pomysłem. Trochę się rozluźni i będzie to na pewno pozytywna zmiana.

Elf pokręcił gwałtownie głową, słysząc odpowiedź młodszego.
- Nie martw się. Przyzwyczaiłem się, że zazwyczaj inni traktują mnie z dystansem. Poza tym, tak naprawdę to wcale tak nie pomyślałem. Rzuciłem tak na wszelki wypadek. Przezorny zawsze ubezpieczony. - Powiedział spokojnie, nieco zniżonym głosem i zaraz posłał kapłanowi przyjazny uśmiech. Cóż, taka była prawda. Często inni traktowali elfa z dystansem, chociażby dlatego, iż należał on do Infernich, a ci jak wiadomo, byli dość wybuchowi. W sumie to cieszmy się, że Agaron miał za sobą już te pięć wieków i swój rozum miał, bo w innym wypadku nie wiadomo co by tu wyrabiał.

Słysząc zapewnienie swojego towarzysza kapłan odetchnął uspokojony. Nie chciał w żaden sposób go urazić, i to nawet nie dlatego, że jego kompan był kim był. Po prostu postanowił sobie miło spędzić czas i nie denerwować się i innych niepotrzebnie. - Co racja, to racja. Zawsze lepiej wiedzieć na czym się stoi. A poza tym to po kilku spotkaniach z czerwonymi smokami, chorymi czerwonymi smokami dla ścisłości, Inferni wydają się łagodni jak baranki. - Uśmiechnął się do elfa i do swoich wspomnień.

Agaron roześmiał się cicho, słysząc słowa kapłana.
- A miałeś kiedyś do czynienia z chorym ognistym elfem? Uwierz mi. Ogniste smoki są dużo mniej wybuchowe. - Spojrzał na niego z rozbawieniem w oczach i poluzował nieco swój krawat. Cóż, nigdy jakoś specjalnie za nimi nie przepadał i ten już trochę go irytował. No nieistotne. Agaron nie był mięczak, sobie da radę.

Ichi parsknął śmiechem. Przez dobrą chwilę nie mógł się opanować. W końcu doszedł do siebie i powiedział, ocierając łzy rozbawienia z oczu. - Wybacz, po prostu mi się przypomniała jedna sytuacja. Współpracowałem wtedy z innym kapłanem i mieliśmy śmieszną sytuację. Na pewno był w to zamieszany inferni, czerwony smok i nimfa. W którymś momencie z nudów zrobili sobie konkurs na celność. O dziwo wygrała nimfa. Miny pozostałych były tak przezabawne... - znów parsknął śmiechem. - Ja wiem, że dla Ciebie nie jest to może śmieszne, bo to raczej komizm sytuacyjny był, ale od tamtej pory wszyscy świadkowie zgodnie twierdzą, że najbardziej niebezpieczne są nimfy. A pozostali gracze o dziwo nic nie wysadzili w powietrze ze złości.

Agaron zmarszczył brwi, słysząc ten napad śmiechu. Sam nawet parsknął śmiechem, chociaż jeszcze nie wiedział o co chodziło. Śmiech był zaraźliwy i tyle!
- Ha?! Serio? W takim razie śmiem twierdzić, że ten elf był jakimś młodziakiem. Poza tym...elfy od małego są uczone strzelania z łuku przez co ćwiczą celność. Z każdym kolejnym rokiem są jeszcze lepsi, nawet jeśli chodzi o rzucanie ognistymi, wodnymi czy tam ziemnymi pociskami. Ja nie wiem co to był za marny przypadek. - Zrobił poważną minę, ale zaraz i tak się zaśmiał.
- Ale tak, musiało to być dość zabawne.

- Z tego co pamiętam to był młodszy niż ja teraz, więc pewnie masz rację. Chociaż to i tak było dziwne. - Kapłan pokiwał głową. - A Ty miałeś jakieś ciekawe przygody? - zapytał, gdyż w końcu trzeba jakoś zabić czas oczekiwania.