Dom Aoi'ego

-Za co? - Jego głos wciąż był nieco ochrypnięty przez podniecenie, które jeszcze niedawno władało jego ciałem. Objął mocno młodszego, wtulając go w swoje ciepłe ciało. Dłonią gładził powolnie jego plecy. Agaron się nigdzie nie wybierał. Tylko do końca nie był pewien czy się nadaje do związku. Tak czy siak, nie zamierzał tak lalkarza zostawiać.

- Za wszystko.
Szepnąłem i musnąłem ustami jego policzek. Liczyłem na to, że będzie mnie kiedyś kochał na tyle, żeby nigdy mnie nie zostawić.
- Było wspaniale.
Zamruczałem, przymykając oczy, byłem trochę zmęczony, ale nie chciałem teraz zasypiać.

- Nie ma za co. -Odparł i przymknął oczy, czując jego usta na swym policzku. Cóż, jak Agaron już pokocha, to będzie kochał z całego serca. Jak szalony, w końcu jak przystało na ognistego elfa! Ci zawsze byli silniejsi w uczuciach i tak dalej. Uśmiechnął się, słysząc jego kolejne słowa i tylko zamruczał, co było jednoznacznym potwierdzeniem.

Nie chciałem zasnąć, ale jak na złość zaczęły kleić mi się oczy.
- Zdrzemnę się trochę.
Szepnąłem, chowając twarz w jego torsie. Przy nim byłem bezpieczny, więc mogłem pozwolić sobie na pełne rozluźnienie, nie musiałem uważać żeby nic mi nie zrobił, więc mogłem przy nim spokojnie spać. Nie czekając na jego odpowiedź, zasnąłem, przytulając się do niego mocniej.

-Śpij, Maluchu. - Odparł nieco przyciszonym głosem. Leżał tak przez kilka minut, ale w końcu delikatnie oswobodził się z jego uścisku i zszedł z łóżka. Przeciągnął się leniwie, rozglądając za swoimi bokserkami. Potem założył je na tyłem i udał się do kuchni. Wypadałoby zrobić im jakieś śniadanie. Co prawda mogli sobie podgrzać lazanię, ale chyba lepiej było zostawić ją na obiad. Tak więc Agaron postanowił zrobić... naleśniki, bo akurat na to znalazł odpowiednie składniki, o!

Kiedy straciłem jego ciepło, wczołgałem się pod kołdrę, nie lubiłem jak było mi zimno. Nadal sobie spokojnie drzemałem. Bardzo się cieszyłem, że go poznałem, że jest taki wyjątkowy i że zawładną moim sercem. Nie spałem jednak zbyt długo. Zacząłem się powoli przebudzać i spróbowałem usiąść co skończyło się głośnym syknięciem z bólu i ponownym opadnięciem na łóżko. Ciężko będzie, ale warto było.

Agaron w tym czasie zdążył przygotować śniadanie. Nawet znalazł miód! No, bo te jego naleśniki bardziej przypominały amerykańskie pancakes, a te najlepsze były właśnie z miodem. Zrobił im jeszcze herbaty, bo on kawy nie znosił. Po tym udał się do sypialni i uśmiechnął się, widząc, że młodszy nie śpi.
- Zrobiłem śniadanie. - Mruknął, opierając się o framugę drzwi.

Uśmiechnąłem się lekko i spojrzałem w jego stronę i tak go nie widząc, był za daleko.
- Czuję, pięknie pachnie.
Znów ponowiłem próbę siadu i tym razem się udało, bez bólu się nie obeszło, ale byłem już na niego przygotowany.
- Chyba powinienem się ubrać.
Dodałem, dostając gęsiej skórki na ramionach od powietrza chłodniejszego niż pod kołdrą.

- Mam nadzieję, że smakuje równie dobrze. - Uśmiechnął się łagodnie. Doskonale wiedział, że młodszy może odczuwać teraz pewnego rodzaju dyskomfort, ale na to akurat nic nie mógł poradzić.
- Jak uważasz. Jak będzie Ci zimno zawsze mogę Cię rozgrzać. - Oczywiście chodziło tutaj o podniesienie temperatury jego ciała poprzez swoje wrodzone umiejętności. To, że zabrzmiało trochę dwuznacznie, to już nie jego wina!

- Jemy w kuchni?
Spytałem, kręcąc lekko głową z rozbawieniem. Wstałem powoli i ruszyłem w jego stronę, nie obchodziło mnie czy byłem przy nim nagi czy nie.
- Zaraz będę gotowy, a rozgrzać mnie zawsze możesz.
Posłałem mu niewinny uśmiech i poszedłem do swojej sypialni, w której założyłem krótkie spodenki i koszulkę na krótki rękaw, po czym wróciłem do elfa. Stanąłem na tyle blisko niego, żeby móc go dobrze zobaczyć.

- W kuchni. - Skinął głową, uśmiechając się pod nosem. Przyglądał się uważnie jego drobnemu ciału, kiedy ten wychodził z sypialni. Przygryzł delikatnie swą dolną wargę. Cóż, Aoi mu się podobał. Co poradzić.
- Och, nie chcę żeby Ci było za gorąco. - Zaśmiał się cicho. Gdy ten wrócił, to Agaron ucałował jego wargi i bez słowa ruszył na dół do kuchni.

- Nie martw się, jak będzie mi za ciepło to ci powiem.
Obiecałem i poszedłem za nim, uśmiechając się lekko. Miałem przy nim szansę na wiedzenie spokojnego i szczęśliwego życia. Usiadłem w kuchni przy stole i zarumieniłem się lekko bo zaburczało mi głośno w brzuchu. Te nasze igraszki sprawiły, że zgłodniałem.

Zaśmiał się cicho, słysząc to burczenie. Cóż, sam był już nieźle głodny. Nałożył im po kilka pancakes'ów na talerze i postawił je na stole. Potem siadł naprzeciwko niego.
- Smacznego, Maluchu. - Uśmiechnął się i polał swoje naleśniki miodem, chwilę później zabierając się za jedzenie.

- Smacznego
Odpowiedziałem z uśmiechem. Polałem jeszcze miodem swoje jedzenie i zabrałem się za nie.
- Pyszne.
Jadłem szybko, dopiero teraz ogarnąłem jak bardzo głodny jestem. On mnie nazywał "Malutki" z czułości jak wnioskowałem, ale ja nie mogłem dla niego żadnego takiego przezwiska znaleźć, jakoś tak nie przychodziło mi nic do głowy. Jak mógłbym mówić do niego zdrobnieniami, kiedy sam jego widok nie podsuwał żadnych zdrobnień.

Uśmiechnął się, słysząc tę pochwałę z jego ust. W końcu się starał, a że był dobrym kucharzem to i jedzenie było dobre, no. Inaczej przecież być nie mogło. Agaron sam jadł w ciszy, w końcu mówienie z pełnymi ustami nie przystoi, a sam był okropnie głodny. Faktycznie, nazywał młodszego Maluchem, może i nieco pieszczotliwie, ale przyszło to samo z siebie, a elf nie zamierzał tego powstrzymywać. No, bo i po co? Jemu tam zdrobnienie nie było potrzebne. Noo, bo jak go niby nazwać? Płomykiem? Przecież to w ogóle mu nie pasowało!

Zjadłem wszystko dość szybko i oblizałem się ze smakiem.
- Dziękuję za posiłek, było pyszne.
Zeskoczyłem z krzesła i odłożyłem talerz do zlewu. Zabrałem się za mycie naczyń, nie chciałem później nad tym stać.
- Chciałbyś coś później robić?
Spytałem, nadal myjąc naczynia i odkładając te czyste na suszarkę.

- Cieszę się, że Ci smakowało. - Skinął głowę i sam skończył jeść. Zaraz wstał i podał mu swój talerz do umycia. Oparł się biodrami o szafkę obok, patrząc uważnie na młodszego.
- Nie mam jakiejś specjalnej zachcianki. A Ty masz na coś ochotę?

Zamyśliłem się nie przerywając mycia naczyń.
- Nie ufam sobie za bardzo, żebym zgodził się na wyjście, chyba że byś mnie nosił. Nie będę cię znowu rysował bo te szkice mi wystarczą żeby zrobić cały oddział lalek na twoją podobiznę. Nie mam pomysłów.
Odłożyłem ostatni czysty talerz i westchnąłem ciężko.

- A wystarczyłoby silne trzymanie za rękę. Co to za frajda ze spaceru, kiedy się nie spaceruje? - Elf przechylił delikatnie głowę na bok, przez co pomarańczowa grzywka opadła mu na oko. Cóż, Agaron świetnie znał tutejsze lasy, więc nie zabrałby młodszego w miejsce, w którym ten mógłby sobie zrobić krzywdę.

- To mogę iść na spacer, tylko muszę się ciepło ubrać, nie lubię jak jest mi zimno, a szybko zaczynam odczuwać chłód.
Stanąłem na palcach i cmoknąłem go w policzek.
- Dasz mi trochę czasu na ubranie się?
Spytałem, uśmiechając się uroczo. Z nim mogłem iść wszędzie.

- Nie musisz przesadnie grubo. Zawsze mogę Cię podgrzać w końcu jestem ognistym elfem. - Uśmiechnął się. Przymknął na chwilę oczy, czując jego usta na swoim policzku, ale zaraz spojrzał na niego uważnie i skinął z powały głową.
-Jasne. W sumie ja też muszę się ubrać. W samych bokserkach raczej nie wyjdę. - Uśmiechnął się głupio, drapiąc delikatnie po policzku.

- Właśnie liczę na podgrzewanie.
Zachichotałem i ruszyłem na górę. Ubrałem ciemnofioletowe spodnie, błękitną koszulkę na krótki rękaw i granatową bluzę. Po chwili byłem już gotowy. Zszedłem na dół, założyłem ciepłe buty, swoją kurtkę zimową i usiadłem na szafce w przedpokoju, czekając, aż elf się ogarnie.

Agaron zaśmiał się cicho i sam ruszył na górę. Tam odnalazł swoje spodnie, które leżały koło łózka. Założył je, to samo robiąc ze skarpetkami. Przez chwilę zastanawiał się gdzie jego koszula, ale w końcu przypomniał sobie, że od wczoraj leżała na kanapie w salonie. Tak, więc zszedł na dół, gdzie znalazł koszulę i od razu ją założył. Po tym poszedł założyć buty i kurtkę, co robił, posyłając młodszemu ciepły uśmiech.
- Idziemy?

Zeskoczyłem z szafki zaraz jak wszedł do przedpokoju.
- Tak, chodźmy.
Złapałem go za rękę i uśmiechnąłem się lekko. Cieszyłem się, że ze mną jest, gdyby nie on, to pewnie teraz siedziałbym i robił lalki, gadając sam do siebie.

Agaron skinął głową. Nawet nie myślał o zakładaniu płaszcza, wszak gorący był z niego facet. A pogoda ostatnimi czasy dopisywała, więc...Jeszcze by mu było gorąco czy coś i dopiero by się narobiło.No, nieistotne.
- Więc gdzie idziemy? - Splótł razem ich palcem, po czym wyszedł na zewnątrz, oczywiście przepuszczając młodszego w drzwiach.