Dom Aoi'ego

Zarumieniłem się po uszy, ale co, nie moja wina, że ma takie piękne ciało. Ja z każdej strony przypominam dziecko, więc nie ma nawet na co popatrzeć.
- Stój na razie, rozluźniona postawa, muszę wszystko narysować, później będziesz mógł usiąść.
Odpowiedziałem i złapałem szkicownik. Otworzyłem na czystej stronie i wziąłem najlepszy ołówek. Kiedy spełnił moją prośbę, usiadłem po turecku na fotelu i zacząłem go rysować. Musiałem się starać, aby zachować wszystkie szczegóły w tym szkicu. W czasie rysowania przygryzałem lekko wargę, taki nawyk z dzieciństwa, kiedy się skupiam albo denerwuję to gryzę usta.

Powstrzymał śmiech, widząc jego reakcje. Czyżby ten nigdy wcześniej nie widział ciała należącego do innego mężczyzny? Cóż, miła perspektywa.
Skinął tylko głową i stał tak przed tą kanapą, rozluźniając wszystkie mięśnie. Swobodnie, to swobodnie. Sam uważnie obserwował młodszego, wyraźnie się nad czymś zastanawiając. Po chwili jednak odgonił myśli, mrużąc oczy.
O nie, nie, nie. To przygryzanie warg było zdecydowanie złym pomysłem! A już z pewnością w towarzystwie Agarona. Elf zamknął oczy i westchnął cicho. Nie. Nie będzie nic robił... A przynajmniej postara się. Zobaczymy co mu z tego wyjdzie...

Rysowałem może z dwadzieścia minut i szkic był gotowy, poprawiłem tylko trochę włosy i oczy i było dobrze. Tak jego twarz narysowałem i z bliska i z daleka.
- Teraz możesz usiąść, muszę narysować jak to wygląda kiedy siedzisz.
Powiedziałem przerzucając stronę w szkicowniku. Tak, byłem dokładny, później narysuję go jeszcze od tyłu. Poczekałem, aż usiądzie i znów zacząłem szkicować. Tak znów przygryzłem wargę, nie umiałem się tego oduczyć, kiedyś obgryzałem paznokcie, teraz wargę, nie wiem czy lepsza perspektywa, ale chociaż palce mnie nie bolały, tylko usta.

Agaron posłusznie wykonał polecenie, rozsiadając się wygodniej na kanapie. Bokserki nieco się przez to obsunęły, uwydatniając jeszcze bardziej kości biodrowe, jednak nie na tyle, by lalkarz widział więcej niż powinien. W sumie to całkiem podobała mu się ta cała rola modela. To akurat było niezaprzeczalne. Obserwował go uważnie, starając się omijać wzrokiem tę wargę, którą ten tak przygryzał. Coż, o dziwo Agaron tym razem nie zamierzał postępować wedle swoich emocji i tak dalej. Powiedzmy, że nie chciał po prostu zrobić nic głupiego. A przynajmniej jeszcze nie teraz. W sumie byłoby szkoda stracić kontakt z takim lalkarzem, nie? Zawsze to jakieś towarzystwo. Oczywiście nie żeby elf narzekał, gdzie tam znowu! Właściwie to Aoi był całkiem dobrym kompanem. Nawet jeśli mało mówił i jakieś lekkie podteksty go zawstydzały. To było tylko urocze i podobało się ognistemu. To był fakt. Nie mam zamiaru go ukrywać.
- Co dalej? - Zapytał w końcu, odchylając delikatnie głowę do tyłu?

Rysowałem zawzięcie, musiałem ująć każdy szczegół, w końcu lalka miała być arcydziełem.
- Teraz wstań i odwróć się tyłem, z każdej strony muszę cię narysować.
Powiedziałem, przerzucając stronę w szkicowniku. Szybko szkicowałem, ale tylko a porządnym modelem, jak był jakiś nieumiejętny to i ja się nie potrafiłem skupić.
- Za lalkę zabiorę się wieczorem, jak będzie już spokojnie i cicho.
Dodałem jakby był ciekawy i kiedy zmienił pozycję, przygryzłem znów wargę i zabrałem się za dalsze szkicowanie.

Więc Agaron wstał i odwrócił się do lalkarza tyłem. Przeciągnął się jeszcze tylko, przez co idealnie można było zobaczyć jak mięśnie przesuwają się pod skórą. Zaraz jednak już stał spokojnie, czekając na jakieś dalsze polecenia czy coś. Czemu elf miałby się wiercić? Nie było to jakoś specjalnie uciążliwe zajęcie czy coś. Wręcz przeciwnie. Pierwszy raz był modelem, jeśli być dokładnym i ta czynność nie znalazła się na liście pod tytułem "tego nie powtarzać".
- Chyba normalnie i tak nie jest tu zbyt głośno, nie? - Zapytał wciąż się nie odwracając. Cóż... Dom Aoi'a nie leżał jakoś specjale blisko centrum, więc ulice nie należały do najgłośniejszych. A przynajmniej Agaron tego nie wychwycił, a w sumie jakby nie spojrzeć jego uszy były jednak nieco bardziej wrażliwe.

Ostatnie szkice nie zajęły mi dużo, ale dopracowywanie już trochę tak.
- Masz racę, jest tu w miarę spokojnie, ale jak jakiś sąsiad ma urodziny, bądź robią jakieś imprezy to nie da się wytrzymać.
Nakreśliłem ostatnie kreski i odetchnąłem. Odłożyłem zamknięty notatnik z ołówkiem na stolik.
- Gotowe, możesz się ubrać, a później obejrzeć szkice.
Powiedziałem, posyłając mu ciepły uśmiech. Już byłem pewny, że lalka na jego podobieństwo będzie piękna.

- Cóż... Taki jest urok mieszkania wśród ludzi, Maluchu. - Stwierdził spokojnie i odwrócił się w jego stronę, kiedy ten oznajmił, że to już koniec. Podszedł do niego, nie przejmując się tym, że taka bliskość półnagiego ciała może go zawstydzić. Chociaż w sumie Agaron po części robił to specjalnie. W końcu jego rumieńce naprawdę były urocze. Co tu kryć...
- A mogę obejrzeć teraz? - Przechylił głowę delikatnie na bok. Nie czekając na pozwolenie złapał za szkicownik, niby przypadkiem przesuwając palcami po jego drobnej dłoni. Uśmiechnął się pod nosem i zaczął przeglądać szkice. On naprawdę był taki przystojny?

- Ale nie mam gdzie się przeprowadzić.
Westchnąłem ciężko i zacząłem się na niego gapić. Był idealny pod każdym względem. Kiedy podszedł do mnie w samych bokserkach, to myślałem że mi serce wyskoczy, jak można być tak przystojnym.
- Tak, oglądaj.
Pokiwałem głową i zarumieniłem się mocno, kiedy musnął delikatnie moją dłoń. Wiedziałem, że robił to specjalnie, ale czemu to jeszcze nie rozgryzłem.

-Mieszkanie wśród ludzi ma też swoje plusy. Ciągła cisza też nie jest zbyt fajna. - Oczywiście Agaron doskonale czuł na sobie wzrok młodszego. A niech się gapi! W końcu nie tylko dla siebie elf tyle godzin poświęcał ćwiczeniom, nie? A że dzięki temu był także zdrowszy, to już inna historia. Tak czy siak to cale gapienie wcale mu nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie. Nawet go satysfakcjonowało.
- Piękne szkice. - Powiedział w końcu, zaraz odkładając szkice na stolik. Zaraz to spojrzał uważnie na lalkarza. Bez namysłu złapał jego brodę w palce i uniósł jego twarz nieco do góry, by móc dokładniej przyjrzeć się rumieńcom.
- Rumienisz się...Czemu? - Cóż, trochę go teraz elf pomęczy. Nie ma tak łatwo.

- Dziękuję za komplement staram się.
Uśmiechnąłem się lekko, słysząc jego komplement. Kiedy tak uniósł moją głowę, spojrzałem na niego zdziwiony.
- A nie mogę? Pierwszy raz widzę drugą osobę prawie nagą, a do tego tak przystojną.
Nadąłem lekko policzki, jego wina że tak się rumieniłem. Po co się w ogóle tego wszystkiego tak chciał dowiedzieć.

- Widać. - Odparł tylko, kiwnąwszy przy tym głową na znak zrozumienia. Przyglądał mu się uważnie i słysząc kolejne słowa z jego usteczek tylko cicho się zaśmiał. No, no.
- Już drugi raz mi mówisz, że jestem przystojny. Nagi wyglądam jeszcze lepiej. - Agaron nie mógł sobie odpuścić tego drugiego zdania, no nie mógł. Jego ognista natura wręcz mu na to nie pozwalała. Skupił się na ciałku młodszego, tylko po to by nieco podgrzać jego temperaturę. Wtedy zawsze robiło się ciekawiej! Nacisnął palcem na jego policzek, po to by wypuścił z niego powietrze.
- Uważaj żebyś się czasem nie zakochał. - Celowo zniżył głos, wprawiając struny głosowe w przyjemne drżenie. Oczywiście, że robił to specjalnie, ale nikt nie musiał o tym wiedzieć! Po prostu był ciekaw co się wydarzy, o.

Zarumieniłem się mocniej, tak, jego wygląd i słowa mocno na mnie działały. Co do faktu zakochania się to chyba powoli to robiłem, nie moja wina, jego. To on swoją osobą mnie tak ujął, sam się nie prosiłem, a może.
- A nawet jeśli się zakocham, to co? A może chcesz tego?
Zrobiło mi się ciepło, wiedziałem, że o jego wina, ale jak dokładnie to nie mogłem się zdecydować, może słowami, może tym swoim ciałem.. Ciekaw byłem jak to wszystko się dalej potoczy.

Uśmiechnął się, unosząc nonszalancko jeden z kącików ust ku górze. Puścił jego brodę, zaraz odruchowo gładząc kciukiem jego policzek. Coraz bardziej zaczynał lubić te jego rumieńce i wiedział, że chciałby wywoływać je częściej. Pochylił się nad nim jeszcze bardziej, mrużąc przy tym swoje oczy. Z takiej odległości lalkarz z pewnością widział ich szkarłatną barwę i dziwne iskierki czające się w ich głębi.
- Cóż, miałbym z tego pewna korzyści... - Mruknął dalej tym swoim zniżonym głosem, który był właściwie nieco zachrypnięty, ale przez to jeszcze bardziej zmysłowy. O ile to w ogóle było możliwe.

Patrzyłem na niego zdziwione, ale nadal czujny. Nie czułem od niego zagrożenia, ale gotowy byłem go obezwładnić.
- A dlaczego?
Zaciekawiłem się, wpatrując się w jego oczy. Były piękne, trochę straszne przez swoją barwę, ale piękne i według mnie prawdziwie ciepłe. Czułem się trochę rozerwany, nie wiedziałem, czy chcę kontynuować to co się działo, czy jakoś to przerwać.

Agaron nie wiedział czy lalkarz naprawdę był tak niewinny, że niczego się nie domyślał, czy też najzwyczajniej w świecie udaje. Chociaż ta pierwsza opcja wydawała się bardziej prawdopodobna. No i nie ukrywajmy, że elf był silniejszy. Już samo wzięcie pod uwagę pozycji w hierarchii. Poza tym, gdyby Aoi spróbował go obezwładnić, to ten zacząłby się pewnie bronić. Żywym ogniem, tak dla ścisłości. Oczywiście nic wbrew woli młodszemu robić nie chciał, jednak nie był pewien jak długo będzie w stanie powstrzymywać swą naturę. Już teraz było to trochę trudne.
- Może kiedyś się dowiesz. - Odparł, wciąż wpatrując się uważnie w jego oczy, zupełnie tak jakby chciał z nich coś wyczytać.

Nie wiedziałem co robić, on mnie rozpraszał i jeszcze trochę prowokował, przynajmniej tak mi się zdawało.
- Może? I kiedy?
Chciałem się dowiedzieć, wolałem chociaż trochę wiedzieć na czym stoję. Czułem, że powoli zaczynam coś do niego czuć, może i szybko, ale to raczej było szczere uczucie. Nie chciałem więc skończyć ze złamanym sercem.

Oczywiście, że Agaron go prowokował. Jakże by mogło być inaczej? Sam nie będzie niczego inicjował. O nie. W końcu nie chciał młodszego przestraszyć. Zaś z drugiej strony był całkowicie świadomy, że jeśli lalkarz wykona jakiś ruch, to wtedy nie będzie mógł się powstrzymać. W niektórych sytuacjach po prostu się nie dało.
- Hmm? Kiedyś z pewnością. - Mruknął tak blisko jego twarzy, że oddechem drażnił jego wargi. Całkowicie specjalnie. Dłoń z kolei zsunął z policzka na jego szyję, w niemej, niemal czułej pieszczocie.

Przeszły mnie przyjemne dreszcze, jego dłoń była taka przyjemnie ciepła. Nie wiedziałem co robić, dziwnie się czułem. W końcu zamknąłem oczy i pocałowałem go niepewnie i nieśmiało w usta, rumieniąc się mocno. Bałem się, że mnie ochrzani, ale wolałem iść na żywioł, jak to mówią, niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba. Jak się wkurzy i mnie odepchnie to to zrobi, jak nie to będzie na pewno lepiej niż jakby stało się to pierwsze.

Sukces! Elfowi nie chodziło o nic innego. A jakie to było słodkie, kiedy mniejszy tak się rumienił. I ta nieśmiałość. To tylko podkręcało impulsywność Agarona. Walczenie z nią niedługo będzie niemożliwe, a wtedy naprawdę ciężko będzie go powstrzymać. Taka mała wada, chociaż dla niektórych może zaleta. Jedną ręką objął młodszego w pasie, przyciągając go pewnie bliżej siebie. To pewnie wyglądało nieco zabawnie, biorąc pod uwagę różnicę wzrostu. Z pewnością czuł to ciepło które płynęło z elfiego ciała, szczególnie, że to zawsze miało temperaturę większą niż ciała innych istot. No chyba, że mówimy o smokach... Tak czy siak, Inferni w tym momencie polizał leniwie jego dolną wargę, by zaraz złączyć ich usta w pocałunku. Delikatnym, powolnym, który miał na celu zachęcenie lalkarza.

Serce zabiło mi mocniej kiedy mnie objął i przejął inicjatywę w pocałunku. Objąłem go nieśmiało za szyję i odwzajemniłem pocałunek, uchylając lekko usta. Miałem nadzieję, że będzie coś z tego, chciał częściej czuć te miękkie usta i ciepło jego ciała. Przybliżyłem się do niego nieśmiało i złapałem za swoje dłonie na jego plecach, nie chciałem żeby się ode mnie odsuwał, nawet na trochę.

Ciężko mówić o uczuciach w sytuacjach, w których czyste impulsy kierowały czynami. Tak jak teraz w przypadku elfa. Podobało mu się to co robił Aoi, a nawet trochę go to zaskoczyło. Nie sądził, że ten będzie zainteresowany. Bardziej by się spodziewał ucieczki. Tak czy siak, teraz Agaron przyciągnął do siebie młodszego tak blisko jak to tylko było możliwe. Pocałunek stawał się coraz bardziej odważny. Elf rozchylił językiem jego wargi, by zaraz pogładzić nim jego podniebienie.

Oddawałem mu chętnie pocałunek, ale w końcu musiałem się odsunąć. Spojrzałem mu w oczy uważnie, chciałem poznać jego zamiary.
- Mogę się dowiedzieć, do czego to zaprowadzi?
Szepnąłem z lekkim wahaniem w głosie. Nie chciałem wyjść ani na łatwego, ani na naiwnego. Musiałem się dowiedzieć na czym stoję.

Jego wagi były takie drobne i take delikatne. Przyjemnie się je całowało, dlatego też elf mruknął pod nosem z niezadowoleniem, gdy młodszy przerwał pocałunek. Spojrzał na niego uważnie, nie odwracając wzroku nawet na chwilę. Palcami muskał jego szyję. Cholera...Wygląda na to, że jego pragnienia raczej nie zostaną zaspokojone. Gdyby tylko Aoi wiedział jak on mocno walczył ze swą ognistą naturą. Gdyby tego nie robił, to pewnie pieprzyłby lalkarza na tej podłodze, nie zważając na to czy ten chce, czy też nie. Cieszmy się, że był wiekowym elfem, a nie jakimś młodzikiem, ha!
- Nie podoba Ci się? - Zapytał pochylając się nad jego uchem i owiewając jego płatek swym ciepłym oddechem. Oczywiście, że się podobało, Agaron akurat tyle wiedział.

- Podoba, ale kiedyś postanowiłem, że oddam się tylko temu jedynemu.
Szepnąłem, uciekając spojrzeniem gdzieś w bok. Czułem się bardzo niezręcznie, mówiąc mu to. Nie każdy w końcu ma takie podejście jak ja, niektórzy się z tego wyśmiewają. Jednak nadal żyłem z postanowieniem, że swój wianek oddam temu jedynemu, pierwszemu i przy okazji ostatniemu. Trochę się obawiałem, że się przez to na mnie obrazi, ale teraz chciałem, żeby wiedział co czuję.