Pałac Mroku

- Tak tak, to doskonały pomysł! - powiedziałem natychmiast, skwapliwie kiwając głową. Skoro tylko zostawił moją męskość w spokoju, natychmiast lekki się odsunąłem i sięgnąłem po mydło. Nie chciałem być nieuprzejmy, jego pieszczoty były wspaniałe, ale nie chciałem już na początku znajomości przeżywać przed nim orgazmu. Czułbym się głupio.
Zerknąłem na niego krótko, po czym dla zajęcia namydliłem dłonie i powoli zacząłem się myć. Żeby chociaż trochę uspokoić podniecenie, starałem się myśleć o czymś neutralnym. Średnio to wychodziło, kiedy obok stał seksowny, goły demon z wielkim... Ach, na wszystkie świętości!

To było zabawne. Chłopak najpierw przyglądał się jego ciału, a później szybko uciekał wzrokiem jakby to była największa zbrodnia na świecie. Wziął on jeden z kilkudziesięciu (?) flakoników leżących przy kurkach, po czym wylał sobie jego zawartość na dłoń i zaczął myć włosy. Można to było nazwać zajedwabiście drogim i trudno dostępnym szamponem.
- Możesz sobie śmiało patrzeć na moje ciało, Sammy.

Słysząc jego słowa najpierw się zawahałem, ale już po chwili zwróciłem spojrzenie w jego stronę. Nazwał mnie Sammym. To było urocze.
- Musisz się dużo ruszać, skoro masz tak idealnie umięśnione ciało - powiedziałem, starając się zabrzmieć naturalnie. Niektórych natura obdarza tym, co najlepsze i to pod każdym względem. On naprawdę był idealny - te włosy, twarz i w ogóle całość.
Utkwiłem spojrzenie w jego twarzy, obmywając teraz swój brzuch i odruchowo schodząc niżej. W ostatniej chwilu jednak przesunął ręce wyżej i zacząłem myć szyję. Nie chciałem przef nim zabawiać się własną męskością.

Dobra, może w myślach nie potrafił czytać, ale potrafił wszystko rozpoznawać po zachowaniu i wyrazie twarzy. Przykładowo w ten sposób łatwo przewidywał podczas walki czy przeciwnik jest zmęczony lub też gdzie zamierza go zaatakować. Teraz spłukał swoje kruczoczarne włosy wodą z wanny, po czym wbił wzrok w aniołka.
- Dużo umiem wyczytać z Twojego zachowania. Jeśli Cię podniecam, to się nie krępuj. - Po za tym, bardzo by chciał zobaczyć go w akcji, samego.

Wytrzeszczyłem na niego oczy i momentalnie zaniemówiłek. Na serio? On chciałby oglądać mnie w trakcie masturbacji? W zupełności to rozumiałem, ale bałem się zrobić to na jegi oczach. Przecież to byłoby o tyle podniecające, co cholernie zawstydzające.
- To prawda, podniecasz mnie jak nie wiem co, ale ja chyba nie mogę... Już nawet wolę, kiedy ty mi to robisz... - wyjąkałem, starając się jakoś z tegi wybrnąć. Poczułem się głupio, że tak bardzo dałem po sobie poznać, co czuję. Za dużo myślenia nie o tym, co trzeba!

- Nie masz się czego wstydzić. Jesteś piękny i taki widok to po prostu słodycz dla oczu.
Wziął drugie mydło i zaczął myć swój kaloryfer na brzuchu. Po prostu się mył, ale chciał też zwrucić uwagę chłopaka akurat na te część ciała. Wiedział doskonale, że widok takich mięśni u nagiego mężczyzny z wielkim i grubym sprzętem bł bardzo podniecający. A teraz będzie mógł się na niego aniołek patrzeć do woli.

Powolutku pokręcił głową, chciaż sprzeciw nieco utrudniał mi fakt, że demon był teraz jeszcze bardziej podniecający. Mimo wszystko jednak nie potrafiłem przy nim tego zrobić. Jeszcze nie teraz...
Odwróciłem się od niego i odetchnąłem dyskretnie, starając się skupić na myciu. To miejsce było prawdziwą przystanią rozkoszy, że tak to nazwę. W tak wielkiej wannie można było robić wszystko, z dużą liczbą osób. I znowu zaczynałem myśleć o niepotrzebnych rzeczach!
Sięgnąłem po jeden z flakoników, których używał wcześniej demon i wziąłem się za mycie włosów. Nie lubiłem, kiedy były mokre, bo wyglądałem wtedy jak wkurzona wydra (przynajmniej w moim mniemaniu), ale nie mogłem też ich zaniedbywać. Przymknąłem oczy i dzięki temu wreszcie udało mi się odejść myślami od zbereźnych myśli. Podniecenie... opadło.

Szkoda, że chłopak się od niego odwrócił. Bardzo lubił patrzeć na jego młode, seksowne ciało. Ale będzie miał jeszcze na to bardzo dużo czasu. Kiedy kończył już myć, spojrzał ponownie na chłopaka. Jakie on miał boskie pośladki, tylko tak podejść i zagłębić się między nimi. Ale nie, wtedy to by chyba jego aniołek zszedł na zawał.

Skończyłem wreszcie mycie włosów, opłukałem głowę i zwróciłem się z powrotem do niego. Nie mogłem oprzeć się myśli, że mimo wszystko był szalenie czarującym mężczyzną. Nie tylko ze względu na boskie ciało, czy konkretne atrybuty, po prostu było w nim coś przyciągającego.
Dokładnie zmyłem z siebie resztki piany i podszedłem do demona, opierając się z nonszalancją o ściankę wanny.
- To niewątpliwie najlepsza kąpiel, jaką brałem w życiu - skwitowałem spokojnie. - Ta łazienka jest obłędna.
I ty także, miałem ochotę dodać. Dobrze, że jak raz powstrzymałem się w porę. Co w nim takiego było, że mnie tak pociągał..?

- Dobrze, że Ci się podoba, bo będziesz się w niej kąpał codziennie.
Demon wyszedł z wanny, po czym wziął jeden z kilkunastu olbrzymich ręczników. Były one duże i puchate, żeby można było się nim dobrze wytrzeć czy też owinąć. No, ale on sam takie lubił, dlatego było ich tak dużo. Wytarł się nim cały, a na końcu rzetarł jeszcze włosy, ale w taki sposób, żeby nie powstały żadne kołtuny ani nic w tym rodzaju.

- Codziennie..? -bąknąłem sam do siebie, patrząc za nim niepewnie. Nie chcąc pozostawać w tyle, szybko też wyszedłem z wanny i sięgnąłem po jeden z ręczników. Zacząłem starannie wycierać całe ciało, mimowolnie zerkając od czasu do czasu na demona. Mógłby chodzić tak cały czas, obwiązany tylko ręcznikiem. Byłoby pięknie.
Upewniwszy się, że moje ciało jest już całkiem suche, sięgnąłem po swoje ubrania. Z ulgą założyłem na siebie bokserki i spodnie.
- I tak codziennie będę się tutaj z tobą kąpał, tak? A ty będziesz mnie... dotykał, jak wcześniej? - upewniłem się.

- A masz coś przeciwko?
Demon obwinął sobie ręcznik wokół bioder i przeszedł spokojnie do salonu, uprzednio zabierając ze sobą tylko maske. Postawił ją na małej szafeczce obok łóżka, po czym usiadł na owym meblu. Już dużo zrobił. Jego plany szły jak po maśle, więc mógł dzięki temu zająć się lepiej swoim aniołkiem.

- Nie śmiałbym mieć czegokolwiek przeciwko - odparłem, zakładając jeszcze koszulę i zaraz dołączając do niego. Buty i skarpetki narazie sobie darowałem, lubiłem chodzić boso.
Usiadłem obok niego na łóżku i zapiąłem ostatnie guziki swojej koszuli. Kąpiel dobrze mi zrobiła, bardzo była ożywcza. Odetchnąłem pogodnie i przeniosłem wzrok na demona. Jego twarz była teraz niebezpiecznie blisko mojej, ale mi to nie przeszkadzało.
- Al, przepraszam za to, jak potraktowałem cię na początku. Wiesz, byłem trochę zdenerwowany, nieźle mnie nastraszyłeś w tym parku...
Dlaczego ja mu się w ogóle tłumaczyłem? Może wówczas zasłużył na moją nienawiść, ale teraz był całkiem przyjemny.

- W porządku.
Demon nie brał wtedy tego jego zachowania do serca (a co on tambrał?), gdyż i tak wiedział, że będzie później mu przykro z tego powodu. Nie pierwszy raz mu się coś takiego przytrafiło, na początku zawsze "jest pod górkę".

Delikatnie się uśmiechnąłem, widząc, że demon się nie gniewa. W sumie on chyba naprawdę chciał dla mnie dobrze, przynajmniej tak to teraz poczytywałem. Obiecywał spełniać moje prośby, robił mi dobrze w wannie i takie tam. Same plusy.
Kiedy tak siedział przy mnie w samym ręczniku, znowu nie mogłem się pohamować i mimowolnie mu się przyglądałem. No bo co, wolno mi. Miał niesamowite ciało, podobnego w życiu nie widziałem, to co się będę teraz ograniczał. Gdybym tak jeszcze mógł go dotykać... Ale nie. Bez przesady, uspokój się Samuelu.
- Niewykluczone, że cię lubię - powiedziałem lakonicznie, odrywając wzrok od jego muskułów i patrząc mu w twarz. O idealnych rysach.

- Miło słyszeć, aniołku.
Niech sobie patrzy ile tylko chce. Widział w jego oczach, że mu się podoba jego ciało, więc nie zamierzał go zakrywać. Tak właściwie to lubił spać nago, więc i później będzie mógł go sobie jeszcze pooglądać. Swojej nagości się nie wstydził i z chęcią byłby całkiem nagi już teraz, ale mógł tym trochę skrępować chłopaka. A tego nie chciał.

Uśmiechnąłem się do niegi przelotnie, po czym podciągnąłem się nieco do tyłu i położyłem w poprzek łóżka. Odrobinę zagłębiłem się przy tym w pościel, co było tak przyjemne, że oczy właściwie same zaczęły mi się zamykać. Niezbyt mnie teraz obchodziło, która może być godzina. Po kąpieli zrobiłem się trochę ospały...
- Masz jeszcze jakieś większe plany na dzisiaj, dotyczące mnie? - spytałem cicho, gapiąc się na tył głowy demona. - Bo jeśli nie... to chętnie bym się kimnął.

- Nie, możesz już sobie pospać.
Godzinę to akurat można było olać, tylko zaciekawiło go, czy zwykle anioł śpi w ciuchach. E tam, nawet jeśli to się tego nawyku wkrótce pozbędzie. Jedyne na co on najbardziej czekał, to pierwszy raz aniołka. Musiał niestety się z tym jeszcze wstrzymać, ale może z nim robić ddużo innych rzeczy do tego czasu.

Skinąłem mu lekko głową, po czym wciągnąłem nogi na łóżko. Tutaj właśnie przypomniało mi się, że ja przecież zwykle sypiam w samej bieliźnie. A jeśli w obecności demona takie działanie mogłoby się źle skończyć? Kto wie, jakie myśli chodziły mu po głowie.
No, ale w sumie nie miałem wyboru. W ciuchach przecież spać nie wypada. Zerknąłem na niego krótko i zaraz ściągnąłem z siebie koszulę i spodnie, pozostając w samych bokserkach. Odrzuciłem ubrania gdzieś na bok i natychmiast wskoczyłem pod kołdrę.
- Dobranoc - mruknąłem raczej z przyzwyczajenia. Stłumiłem ziewnięcie, ułożyłem się wygodnie i zacząłem odpływać...

- Słodkich snów.
Demon pocałował go delikatnie w czoło, po czym zerknął w kierunku łazienki. Służba im tam wszystko ogarnie. No i jeszcze przyniosą jakieś ciuchy Samuelowi, może wolał na następny dzień chodzić w czym innym? Lord Mroku zdjął ręcznik z bioder, po czym przebrał się w inne, ale również czarne, szaty. Musiał odwiedzić jeszcze jedno miejsce i dowiedzieć się, co słychać na świecie. Wyszedł z pokoju poprawiając maskę, po czym skierował się do wyjścia. Po drodze nakazał jeszcze służbie zająć się jego kochankiem kiedy się obudzi, no i żeby przygotowali mu te pracownie artystyczną. Przecież nie może się później nudzić, nie? Alastor wrócił do pałacu dosyć późno i praktycznie pół nocy przedyskutował w sali tronowej, a później pozostał w niej medytując.

Śniło mi się Niebo. Z racji jednak, że wcale go nie pamiętałem z przeszłości, to przypominało raczej pałac tu, w piekle. Tyle że zamiast czerni wszędzie dominowała biel i złoto. Aż z żalem przyszło mi się obudzić.
Kiedy jednak wreszcie to zrobiłem, musiało być jakoś strasznie wcześnie rano. Alastora nigdzie nie widziałem, ale w zamian znalazłem na szafce parę nowiuteńkich ubrań, a na nich karteczkę z moim imieniem. Nie miałem na co narzekać, ciuchy były bardzo w moim stylu, więc zaraz je na siebie założyłem. Szare spodnie, biała koszulka dla odmiany i czarna bluza. Zawiązawszy sznurówki w butach już chciałem iść na zwiad, kiedy to na szafce znalazłem liścik. Jakaś magia, wcześniej napewno go tam nie było!
Z jego treści dowiedziałem się, że w moja pracownia jest już gotowa, a w jadalni (skubani, dołączyli mapkę!) czeka na mnie ktoś, żeby mi podać śniadanie. Wizja zobaczenia pracowni dawała mi dużą satysfakcję, ale ostatecznie wygrała chęć zjedzenia czegoś porządnego. Udałem się zatem do jadalni, gdzie spotkałem jakiegoś demona (nazwałem go w myślach Stanisław), który podał mi natychmiast to, o co poprosiłem. Tudzież wypasiony omlet z malinami. Na prawdę, jedzenie w piekle to istny majstersztyk.

Wszystko było chyba w jak najlepszym porządku. Nie było aktualnie niczego niepokojącego. Dlatego też władca piekieł, po kilkugodzinnej medytacji, uznał że pora zająć się czym innym. Na przykład swoim kochankiem. Było już rano, tak więc z pewnością jadł już śniadanie. To też udał się spokojny krokiem w kierunku jadalni, gdyż miał zamiar pokazać Samuelowi jeszcze pewną niespodziankę, którą również udało mu się przygotować. Właściwie to słudzy wszystko wykonali, ale to z jego polecenia.Kiedy wszedł do jadalni, zastał w niej swojego aniołka jedzącego śniadanie.
- Smacznego.

Słysząc głos demona, podniosłem głowę znad talerza i uśmiechnąłem się lekko. Właściwie już kończyłem śniadanie, po kilku kolejnych kęsach odłożyłem sztućce i sięgnąłem po szklankę soku.
- Cześć. Demoniczne sprawy państwowe załatwione? - zapytałem pół-żartem, patrząc na niego uważnie. Maska wróciła, szkoda. Wolałem patrzeć na jego bardziej uczłowieczoną formę.

No i to mu chodziło od początku. Żeby anioł uśmiechał się do niego za każdym razem, kiedy go zobaczy. Był na dobrej drodze żeby go do siebie "przyzwyczaić", zaprzyjaźnić się z nim. Bo stały związek wydawał mu się nie realny z powodu jego sadystycznych skłonności, albo chociażby własnego zajęcia, a raczej pozycji w hierarchii demonów. Niby nikt mu nie zabraniał posiadania małżonka, ale do tego potrzeba dużo czasu, a tego mu czasami brakowało.
- Jak najbardziej. Mam dla Ciebie niespodziankę, Sam.

Uniosłem brwi, lekko zaskoczony. To może wydawać się dziwne, ale zwykle nie przepadałem za niespodziankami. Niby jest fajnie, ale tylko wtedy, kiedy można podejrzewać, że chodzi o coś przyjemnego. A tutaj mogło chodzić o cokolwiek.
- Jaką niespodziankę? - spytałem sztywno, dopijając sok i odstawiając szklankę na stół. Pewnie ktoś później przyjdzie i tu posprząta. To wielkie udogodnienie, kiedy nie muszę się martwić o pozostawiany gdziekolwiek bałagan. Służba wymiata.